Γεια σας και συγχαρητήρια για την ιστοσελίδα, μου δίνεται τελικά μετά από 14 χρόνια η δυνατότητα να δημοσιεύσω την μαρτυρία μου. Τον Μάρτιο του 1998 γεννήθηκε η κόρη μου σε ιδιωτική κλινική στην Καλαμάτα. Γεννήθηκε 10 ημέρες πριν από την προβλεπόμενη ημερομηνία λόγω του ότι ο ομφάλιος λώρος είχε τυλιχθεί γύρω από το λαιμό του βρέφους. Αμέσως μετά τη γέννηση με καισαρική, ο μαιευτήρας και ο παιδίατρος που ήταν παρών μου ανέφεραν ότι το βρέφος επιβάλλεται να μεταφερθεί σε εντατική νεογνών η οποία είναι διαθέσιμη στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ρίο στην Πάτρα ή στην Αθήνα. Επίσης επειδή η κλινική δεν διαθέτει ασθενοφόρο θα πρέπει να αναλάβω εγώ ο ίδιος να καλέσω ένα ασθενοφόρο από το Γενικό νοσοκομείο Καλαμάτας. Έτσι και εγώ, πήγα κατευθείαν στο νοσοκομείο και ζήτησα την διάθεση ενός ασθενοφόρου. Το ασθενοφόρο μετέβη στην κλινική, παρέλαβε το βρέφος και το μετέφερε στην παιδιατρική στο νοσοκομείο Καλαμάτας. Εκεί μετά από λίγη ώρα, συνάντησα τον παιδίατρο και του εξήγησα το πρόβλημα κατά τη γέννηση και ότι ο μαιευτήρας και ο παιδίατρος της κλινικής μου είπαν ρητά ότι επιβάλλεται το βρέφος να μεταφερθεί σε εντατική νεογνών και ότι είναι πολύ σοβαρό. Ο παιδίατρος όμως μου εξήγησε ότι δεν διαπιστώνει ο ίδιος κάποιο πρόβλημα και μου εξήγησε ότι δεν θεωρεί απαραίτητο την μεταφορά του βρέφους στην εντατική. Ανακουφισμένος λοιπόν, επιστρέφω στην κλινική και αναφέρω τα «καλά» νέα στον μαιευτήρα. «- Ο παιδίατρος του νοσοκομείου μου εξήγησε ότι το παιδί δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο και θα παραμείνει στην παιδιατρική στο νοσοκομείο». Εκείνη τη στιγμή, ο μαιευτήρας σηκώνεται από το γραφείο του και μου χτυπάει το χέρι στην πλάτη λέγοντας: «- Δημήτρη είσαι έξυπνος άνθρωπος. Δώσε του 20.000 δρχ, ΟΧΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, για να φύγει το παιδί. Δεν είναι αστείο, με το πρόβλημα που έχει πρέπει να μεταφερθεί στην εντατική νεογνών αμέσως!» Τρομοκρατημένος, βάζω 20.000 δραχμές στην τσέπη και γραμμή για το νοσοκομείο. Βλέπω τον παιδίατρο, τον πλησιάζω και του λέω με αγωνία : «Το παιδί γιατρέ χρειάζεται να πάει στην εντατική νεογνών στην Πάτρα... μου το επιβεβαίωσε ο μαιευτήρας!» .... Εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι για τα 20 χιλιάρικα και για το πως να του τα δώσω μιας και είναι η πρώτη φορά που θα συμμετείχα στον μαγικό κόσμο του «φακελακιού», αλλά η απάντηση του παιδιάτρου ήταν ξεκάθαρη: «Σας είπα κύρια, σας εξήγησα προηγουμένως», και ντράπηκα να βγάλω τα λεφτά από την τσέπη και να του τα δώσω. Μην ξέροντας τι να κάνω, περίμενα στην αίθουσα αναμονής όπου μετά από 1-2 ώρες περίπου με ειδοποίησαν ότι το παιδί παρουσιάζει αναπνευστικά προβλήματα και θα πρέπει να μεταφερθεί στην Πάτρα στην ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΝΕΟΓΝΩΝ !!! Μόλις έφτασα στην Πάτρα, στο Ρίο, και έχοντας τρομοκρατηθεί από την πρώτη μου εμπειρία με το «σύστημα», άρχισα να καταλαβαίνω (κάπως αργά) ότι θα πρέπει να βρω το κουράγιο να αποτραβώ τον γιατρό κάπου που να μην μας αντιλαμβάνονται και να του δίνω τα χρήματα. Έτσι λοιπόν, ρωτάω ποιος είναι ο υπεύθυνος στην εντατική, και τον ρωτάω ευθέως να μου πει το ποσόν για τη «μίζα», δεν θέλω να ρισκάρω πια για την υγεία του παιδιού μου. Αυτός με τη σειρά του μου λέει «Ποια μίζα κύριε, τι μας περάσατε συνεργείο αυτοκινήτων;» Αφού άρχισα να χαμογελώ και πάλι, με καθησύχασε ότι όλα θα πάνε καλά και δεν χρειάζεται οποιαδήποτε επιπλέον πληρωμή στο νοσοκομείο τους. Έτσι και έγινε, όλα τελείωσαν καλά, και αφού μετά από τρεις εβδομάδες επέστρεψα στην Καλαμάτα με το παιδί, πήγα να δω τον μαιευτήρα. Του περιέγραψα όλη την περιπέτεια και του λέω: «Θυμάστε που με συμβουλέψατε να δώσω στον παιδίατρο 20 χιλιάδες δραχμές;» «- Ναι» μου λέει, «- Δεν του τα έδωσα» και μου απαντά: «- Μπράβο Δημήτρη, πολύ καλά έκανες» !!! Ο λόγος που δεν τα έδωσα δεν ήταν ότι ήθελα να πάω ενάντια στο σύστημα. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Απλά λόγω και το νεαρό της ηλικίας μου τότε (24), δεν ήξερα ποια στιγμή, πώς, και με ποια δικαιολογία θα έπρεπε να προσφέρω αυτά τα χρήματα. Σήμερα, αν ξαναζούσα την ίδια κατάσταση θα τα έδινα φυσικά.