Στο Μεταξά χειρούργησαν συγγενή μου για καρκίνο και η αναισθησιολόγος δεν ζήτησε συγκεκριμένο ποσό, αλλά άφησε με καθαρά υπονοούμενα να εννοηθεί ότι περίμενε χρήματα μετά την επέμβαση. Το βρήκα πολύ άκομψο το ύφος της, αλλά έκανε άριστη δουλειά και δώσαμε 200 ευρώ, μετά την επιτυχή πορεία. Ο λόγος; Επειδή σε τέτοια ασθένεια δεν ξέρεις πότε θα υποτροπιάσει και πότε θα ξαναχρειαστεί ο άνθρωπός σου εγχείρηση, ΔΕΝ θέλεις να αφήσεις κακές εντυπώσεις στο προσωπικό του χειρουργείου, διότι από αυτό κρέμεται η ζωή σου! Αντίθετα, ο χειρουργός ΔΕΝ ζήτησε τίποτε, ούτε άφησε υπονοούμενα. Επειδή ήταν δύσκολη η επέμβαση και έκανε πολύ καλή δουλειά, και ήταν άριστη η μετεγχειρητική πορεία, εγώ του έδωσα χρήματα, ό,τι μπορούσα, ως ευχαριστώ, καθώς και στις νοσοκόμες (για τον ίδιο λόγο. ΔΕΝ ζήτησαν τίποτε και ας ήταν μία νοσοκόμα ανά 8ωρο να κοιτάζει 15 εγχειρισμένες ασθενείς ταυτόχρονα και να παίρνει 600 ευρώ το μήνα μεικτά). Διότι θεώρησα κέρδος το ότι είχαμε μία πάρα πολύ καλή ιατρική αντιμετώπιση + μας έβλεπε μετεγχειρητικά ανά πάσα στιγμή ο άνθρωπος στο νοσοκομείο, χωρίς καν ραντεβού και χωρίς να αγκομαχά, χωρίς να χρειαστεί να επωμιστούμε κανένα έξοδο διαμονής σε κλινική, από έναν γιατρό που άνετα θα μπορούσε να είχε εγκαταλείψει τα ψίχουλα και τις συνθήκες του δημοσίου για να εργαστεί σε ιδιωτική κλινική. Μάλιστα, ο ίδιος γιατρός μάς τόνισε ότι προσέχουν εξίσου κάθε ασθενή, είτε έχει να προσφέρει χρήματα είτε όχι. Και πράγματι, παρατηρούσαμε ότι στο συγκεκριμένο τμήμα ακόμη και οι μεγαλογιατροί, έρχονταν ακόμη και νύχτα σε επείγοντα περιστατικά χωρίς να ζητούν το οτιδήποτε, και έδειχναν την ίδια ευγένεια και επαγγελματισμό σε όλες τις ασθενείς ανεξαρτήτου εθνικότητος ή οικονομικής κατάστασης. Δυστυχώς αυτό το ήθος δεν μπορεί να λεχθεί για το Ογκολογικό τμήμα του ίδιου νοσοκομείου. Ξέρω ότι ναι μεν π.χ. στην Αγγλία δεν παίρνουν φακελάκι, αλλά αφενός πληρώνονται πάααρα πολύ καλύτερα, και αφετέρου, η σχέση που έχεις με τον χειρουργό ή όποιον άλλο έμπειρο γιατρό είναι ανύπαρκτη! Σε χειρουργούν και σε παρακολουθούν γιατρουδάκια της σειράς, δεν μπορείς να επιλέξεις, εξού και το ποσοστό επιπλοκών στα νοσοκομεία τους είναι μεγάλο. Κατ' εμέ λοιπόν, όταν έχεις απαίτηση να επιλέγεις γιατρό, τότε θα πρέπει να δίνεις κάποιο ποσό, ώστε να υπάρχει και κίνητρο να μείνουν οι καλοί γιατροί στα νοσοκομεία, και αυτή η διαδικασία (δηλ. να επιλέγεις να σε χειρουργήσει ο τάδε) θα πρέπει να πληρώνεται ανοιχτά και νομίμως. Διαφορετικά, περίμενε να σε χειρουργήσει όποιος έχει εφημερία/σειρά, όπως γίνεται και στο εξωτερικό. Αλλά ο μέσος Έλληνας θέλει ΚΑΙ να απαιτεί να τον χειρουργήσει ο μεγαλοκαθηγητής ΚΑΙ να μην βάλει το χέρι στην τσέπη και γκρινιάζει για φακελάκια, όταν τα λεφτά αυτά ευχαρίστως θα τα χαλούσε στα σκυλάδικα.