Το 2010 έμεινα άνεργη. Ωστόσο, αποφάσισα να κάνω μαθήματα οδήγησης ώστε να δώσω εξετάσεις για το δίπλωμα. Ολοκλήρωσα τα μαθήματα και ήρθε η ημέρα της πρακτικής εξέτασης. Από πριν ο δάσκαλος οδήγησης, μου είχε αναφέρει ότι θα μάθαινε από την προηγούμενη ποιοι θα ήταν οι εξεταστές ώστε να με ενημερώσει αν χρειάζεται να τους "λαδώσουμε" ώστε να με περάσουν. Του εξήγησα αμέσως ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει γιατί ήμουν άνεργη και απλά δεν είχα άλλα 250 ευρώ (ενώ ήδη είχα δώσει στο δάσκαλο περίπου 1.000 ευρώ για τα μαθήματα!). Μου είπε να μην ανησυχώ. Την ημέρα της εξέτασης, μου ανέφερε ότι οι εξεταστές δεν θα ήταν ιδιαίτερα φιλικοί και με ρώτησε αν είχα τα 250 ευρώ του λαδώματος. Του ξαναείπα ότι δεν τα είχα. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και 3 λεπτά αργότερα -μετά από ιδιαίτερα εχθρική και ειρωνική συμπεριφορά των εξεταστών απέναντί μου, ώστε να μου δημιουργήσουν ακόμη περισσότερο άγχος κατά τη διάρκεια της εξέτασης-, με "έκοψαν" με αφορμή μία παραπάνω κίνηση στην οπισθογονία. Βεβαίως από τον καθρέπτη του αυτοκινήτου, είδα το δάσκαλο να σχηματίζει με τα δύο δάκτυλά του και κουνώντας τα ένα ψαλίδι προς τους εξεταστές. Το σήμα προφανώς για να τους ενημερώσει ότι δεν θα τους πλήρωνα, άρα να με κόψουν. Μετά από δεκαπέντε μέρες λοιπόν που ήταν η επόμενη εξέταση, ο δάσκαλος μου είπε ότι καλό θα ήταν αυτή τη φορά να δώσω τα παράπάνω χρήματα γιατί δεν θα με περνούσανε διαφορετικά-αν και οδηγός με καλές προδιαγραφές κατά τα λεγόμενα του ίδιου πάντα-. Μου είπε μάλιστα ότι λόγω του ότι ήμουν άνεργη αντί για 250 μπορούσα να δώσω ΜΟΝΟ 200ευρώ! Δανείστηκα και τα έδωσα, θέλοντας μέχρι και την τελευταία στιγμή να τους κάνω καταγγελία. Δεν το έκανα, μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελα να τους ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου!