Το Δεκέμβριο 2012, η επιχείρηση στην οποία εργάζομαι χρειάστηκε να αλλάξει την επωνυμία στις άδειες των επαγγελματικών οχημάτων που έχει στην ιδιοκτησία της. Ενα από αυτά επρόκειτο να πουληθεί άμεσα, οπότε χρειαζόμασταν τις άδειες εντός του έτους. Επικοινώνησαμε με μια κυρία που κάνει το επάγγελμα διεκπεραιωτής, και η οποία ανέλαβε να πάει τα απαραιτητα έγγραφα στα αρμόδια τμήματα του υπουργείου συγκοινωνιών, να κάνει τις σχετικές αιτήσεις και να παραλάβει τις νέες άδειες με τα νέα στοιχεία της επιχείρησης. Το συμφωνηθέν ποσό ήταν 500 ευρώ συν ΦΠΑ. Μετά από λίγες ημέρες μας κάλεσε να μας ενημερώσει πως χρειάζεται επιπλέον χρήματα €450 για γρηγορόσημα στους αρμόδιους υπαλλήλους προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους. Χωρίς να πληρώσουμε μας είπε, θα αργούσαμε πάρα πολύ να κάνουμε τις αλλαγές και επειδή εμείς βιαζόμασταν προκειμένου να πουλήσουμε το ένα από τα αυτοκίνητα μέσα στο Δεκέμβριο, η μόνη λύση ήταν να πληρώσουμε. Το ποσό θα το έβαζε εκείνη στο τιμολόγιο της και θα το επιβάρυνε με ΦΠΑ, προκειμένου να το πληρώσει η εταίρεια. Οταν τη ρώτησα γιατί επέλεξε αυτό το δρόμο, μου είπε πως είναι ο μοναδικός εάν θέλεις να κάνεις τη δουλειά σου σε αυτή τη διεύθυνση, δεν υπάρχει άλλος.