Για πολλά χρόνια αρνούμουν να δεχτώ φακελάκι. Ύστερα στον ιδιωτικό τομέα αντιμετώπισα ασθενείς δωρεάν που δεν είχαν οικονομική δυνατότητα. Όταν ξαναδιορίστηκα στο δημόσιο από κάποιους που έχουν την οικονομική δυνατότητα μετά το πέρας της θεραπείας μπορεί να δεχτώ αν επιμένουν κάποιο φακελάκι. Είμαι εξειδικευμένος στο εξωτερικό και κάνω πρωτοποριακές επεμβάσεις στην Ελλάδα. Για την εκπαίδευσή μου συνεχίζω να πληρώνω χωρίς καμία βοήθεια από το κράτος ή από άλλους θεσμούς. Είμαι εναντίον στο φακελάκι. Πιστεύω ότι οι δημόσιοι γιατροί πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ιδιωτεύουν και να πληρώνονται νόμιμα όταν οι ασθενείς τους διαλέγουν προσωπικά όπως στην Αγγλία. Το φακελάκι είναι εξευτελισμός του ιατρού που αναγκάζεται από τις συνθήκες. Είμαι πάντα πρόθυμος να προσφέρω σε ανθρώπους χωρίς οικονομική δραστηριότητα. Όμως νοιώθω ότι με εκμεταλλεύονται όταν προσφέρω υπηρεσίες που στο εξωτερικό πληρώνομαι τριπλάσια σε ανθρώπους που σαφώς έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν για αυτό που τους προσφέρεται. Τέλος, αυτό που έχουμε κρατήσει από τον όρκο του Ιπποκράτη είναι να δουλεύει δωρεάν ο ιατρός και όχι όλη η δεοντολογία της ιατρικής όπου αναφέρεται ο όρκος. Επειδή ορκίστηκα στο εξωτερικό, ΔΕΝ έδωσα τον όρκο του Ιπποκράτη γιατί ο ιατρός ΣΑΦΩΣ και πρέπει να αμείβεται για τις υπηρεσίες του όπως άλλωστε και ο υδραυλικός, ο μανάβης, ο δικηγόρος, ο αρχιτέκτονας κ.λ.π. Αλλά στην Ελλάδα είναι δεοντολογικό να πετάμε 50ευρα στις τραγουδιάρες αλλά αντιδεντεολογικό να πληρώσουμε έναν ιατρό που μας προσφέρει το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής μας, την υγεία.