Πριν από ένα χρόνο, ξεκίνησα τις διαδικασίες για να κλείσω τα βιβλία του πατέρα μου γιατί πλέον είχε συμπληρώσει τα συντάξιμα έτη. Στην αρμόδια ΔΟΥ, η ελεγκτής που είδε τα βιβλία του μου είπε πως φαίνονταν εντάξει (και ήταν, δεν είχε ούτε μισή φορολογική παράβαση στα 40 χρόνια που λειτουργούσε το κατάστημά του) αλλά ότι "εάν το ψάξω πολύ, όλο και κάτι θα βρω και μετά...Τρέχα γύρευε!". Μετά από αρκετές τέτοιες σπόντες, τη ρώτησα ευθέως πόσα ήθελε και δε δίστασε να μου πει ότι ο "έλεγχος" θα κόστιζε 1000 ευρώ. Διαμαρτυρήθηκα και όπως φαίνεται, με λυπήθηκε, γιατί κατέβασε την τιμή στα 300 ευρώ λέγοντάς μου ότι είναι και δύσκολες οι εποχές...Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι η όλη συζήτηση έγινε εις επήκοον άλλων δύο συναδέλφων της, των οποίων το αυτί όπως φαίνεται δεν ίδρωνε καθόλου, ενώ την επόμενη ημέρα που της έδωσα τα χρήματα, ξανά ενώπιον των άλλων δύο συναδέλφων της, τα δίπλωσε σε μία χαρτοπετσέτα την οποία τοποθέτησε στο συρτάρι του γραφείου της, μέσα στο οποίο υπήρχαν και άλλες πολλές διπλωμένες χαρτοπετσέτες. Έχω μετανιώσει που δεν την κατήγγειλα, αλλά μετά το όργιο της χαρτοπετσέτας ενώπιον και των άλλων δύο, θεώρησα ότι προφανώς έχουν στήσει το μαγαζάκι τους και ότι δεν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να δικαιωθώ.