Η μητέρα μου δούλευε στο Γ.Ν.Ν.Καλαμάτας ... έτσι έμαθα και εγώ την ιστορία για αυτόν τον άγιο γιατρό ! Ήταν άριστος χειρούργος -λίγο περιέργος σαν άνθρωπος- δεν είχε οικογένεια και αφοσιώθηκε στο επάγγελμα του μέχρι και την τελευταία στιγμή ! Ο λόγος για τον Γεώργιο Μπράμη απωθανόντα πια ... οχι μόνο αυτός ο άνθρωπος δεν έπαιρνε φακελάκι αλλα διακριτικά ξεχώριζε όσους αρρώστους έχουν ανάγκη και τους ενίσχυε οικονομικά !!! έσωζε ζωές χωρίς κανένα αντάλλαγμα ! Εδινε ''φακελάκι '' ! Π Ο Τ Ε δεν έπαιρνε ... (ουτε να ακούσει δεν ήθελε αυτή τη λέξη ) και όταν γινόταν λόγος σου έλεγε πως τον προσβάλλεις ! Εδινε σε όποιον έιχε ανάγκη και δεν ζητούσε ποτέ και τίποτε ! Τα μοναδικά ''φακελάκια'' που δεχόταν ήταν καμια τσαντα με χόρτα ,... μελι .. ελιες. ! Και αυτα δεν τα κράταγε πάντα για τον εαυτό του , συνήθως τα μοίραζε ! Προς τιμήν του η 'Α χειρουργική του Νοσοκομείου Καλαμάτας έχει μετονομαστεί σε Πτέρυγα Γερωγίου Μπράμη και νομίζω πως ήταν το λιγότερο που μπορουσε να γίνει ! Αυτά τα λίγα για έναν άνθρωπο που έσωσε και τη ζωή του δικού μου μπαμπά με αντάλαγμα ένα φιλί και την απεριόριστη εκτιμηση που τρέφουμε ακουμα και μετά το θάνατό του . Ο Θεός ας αναπαύει την ψυχή του....