Πρόσφατα χειρουργήθηκε ο Πατέρας μου σε δημόσιο πανεπιστημιακό νοσοκομείο για ανεύρυσμα. Όταν αρχικά πήγαμε στο ιατρείο του χειρούργου και τον ρωτήσαμε τη θα μας στοίχισε μας είπε τίποτε. Κάναμε το σταυρό μας καθώς δεν πιστεύαμε αυτό που ακούγαμε. Πρέπει να πω ότι η συμπεριφορά όλων κατά την διάρκεια της παραμονής του πατέρα μου στο νοσοκομείο ήταν άψογη. Μετά το χειρουργείο ο πατέρας μου είχε την ευχαρίστηση να δώσει 300 Εύρο στον γιατρό για να "βγάλει την οικογένεια του για φαγητό και κέρασμα από εμένα". Με το καλό βγήκε ο πατέρας μου από το νοσοκομείο και όταν ήρθε η ώρα για να κοπούν τα ράμματα ο γιατρός μας φώναξε στο ιατρείο του και όχι στο νοσοκομείο. Εκεί μας πρόσβαλε γιατί είμαστε φτωχοί γιατί, κατά τα λεγόμενα του, τον αντιμετωπίσαμε σαν γιατρό του ΙΚΑ και όχι σαν πανεπιστημιακό γιατρό. Αρχικά λυπήθηκα αφάνταστα για μένα γιατί είμαι φτωχιά γιατί δεν είχαμε τη δυνατότητα να δώσουμε περισσότερα. Βλέπετε είναι δύσκολο καθώς ο πατέρας μου είναι συνταξιούχος του ΟΓΑ και παίρνει μόνο Εύρο 300. Εγώ είμαι η μόνοι που εργάζομαι στην οικογένεια και έχω να συντηρήσω και την αδελφή μου που είναι άνεργη, χήρα με δύο μικρά παιδιά. Σήμερα λυπάμαι τον γιατρό γιατί δεν έχει ήθος, δεν έχει ντροπή, δεν σέβεται τον όρκο του Ιπποκράτη ο οποίος δεν του αξίζει. Εάν το Ελληνικό Δημόσιο δεν τους ανταμείβει καλά τότε να πολεμήσουν για καλύτερους μισθούς και εμείς μαζί τους. Το να ξεφτιλίζουν έναν άνθρωπο 80 χρόνων επειδή είναι φτωχός και να είναι βυθισμένοι μέσα στην διαφθορά δεν θα μας φέρει στο πλευρό τους. Στην πρώτη επίσκεψη στο ιατρείο του μας πήρε Εύρο 70 χωρίς απόδειξη, τα 300 χωρίς απόδειξη και τα 100 στην τελευταία επίσκεψη χωρίς απόδειξη. Επειδή λοιπόν δεν πληρώνει αυτός φόρους πληρώνω εγώ και προφανώς και εσείς και, στη δικιά μου περίπτωση τουλάχιστο, βιώνουμε και προσβολή για την φτώχεια μας.